Przychodnia dla Zwierząt

Lewą ręką do prawej kieszeni

Proszę Szanownych Państwa, Szwajcarzy - w odróżnieniu od nas - są mądrzy przed szkodą. W narodowym referendum odrzucili dofinansowanie każdego obywatela o równowartość ok. dziesięciu tysięcy polskich złotych każdego miesiąca. Nie byle pięć stów na drugiego bachorka tylko dyszkę, dziesięć koła na każdą czaszkę. Aliści każdy normalny człowiek wie, że bez pracy nie ma kołaczy, a durne bezpośrednie rozdawnictwo prowadzi w ciemną  uliczkę. Szwajcarzy nie chcą się rujnować, kochają swoją ciepłą wodę w kranie, pilnują swoich żyrandoli i wizerunku. Pilnują symboli stabilizacji, bo je szanują jak każdego zgromadzonego franka nie wyrzuconego w błoto. Rewolucje to specyfika  - jak to Kurski mówi - ciemnego ludu ze Wschodu. Znów kupił.

A my wróćmy do pszczelego tańca, czyli przekazywania podstawowych informacji ważnych dla funkcjonowania ula. Pszczółki zwiadowczynie, jak tylko odkryją miejsca miododajne, czyli pożytek, natychmiast śmigają do ula, aby zmobilizować odpowiednią ilość zbieraczek informując je o kierunku i odległości.  Zataczając małe kręgi, pszczoła informuje inne, że pożytek jest blisko - ok. 20 metrów, dygając po kształcie sierpa informuje, że ok. 100 metrów. Istnieje też taniec wywijany. Wykreślana jest ósemka z jednoczesnym wywijaniem odwłoka. Każde wywinięcie to 75 metrów. I to bez kalkulatora. Istnieją dwa tańce - czyszczący i rojowy. W tańcu czyszczącym pszczoła prosi inne, aby oczyściły te miejsca, które są dla niej niedostępne. Takie drapanie po plecach. Kiedy przychodzi czas powstania nowego roju, wtedy zwiadowczynie zaczynają szukać odpowiedniego miejsca.

Uczeni nadal uważają, że pszczeli ul i produkty z ula kryją jeszcze wiele tajemnic. Tańce pszczół opisano po raz pierwszy w 1788 roku. W  1977 Karl von Frisch otrzymał nagrodę Nobla za obserwacje nad życiem pszczół, które rozpoczął w 1920 r.