Chłodnym okiem

Cuius regio eius religio

Czyja władza tego religia, tę łacińską sentencję zbyt mocno wziął sobie chyba do serca Pan Prezes. Rzeczpospolita nie jest i nie będzie jego prywatnym folwarkiem. 50 000 osób w sobotnie południe w Warszawie i tysiące w całej Polsce to zdecydowane NIE przeciwko zawłaszczaniu państwa przez jedną formację polityczną. Dwadzieścia pięć lat budowania demokracji w RP to, jak się okazuje, jednak zbyt krótki okres, by wyzbyć się ciągot monopartyjnych. Nie na darmo Mojżesz ciągał swoje plemię 40 lat po pustyni. W tym czasie wymarli ci, którzy pamiętali i dziedziczyli mentalność niewolników. Pan Prezes do dziś jest chyba pod urokiem PZPR, skoro tak chętnie nawiązuje do jej wzorców, a byłych jej działaczy obsadza na eksponowanych funkcjach w państwie i gospodarce.

Awantura o Trybunał Konstytucyjny pokazuje, że PiS nie jest partią, z którą można osiągnąć jakikolwiek kompromis. Kolejne posunięcia rządzących coraz bardziej zaogniają spór i bezsensownie prowadzą do paraliżu najważniejszych instytucji państwa. Nie przekonują mnie argumenty, że Platforma naginała prawo. Dudaizacja poszła zbyt daleko. Coś jest filarem i kręgosłupem RP, uchwalonym w referendum 25 maja 1997 roku. Tym czymś jest Konstytucja, z niej wywodzi się całokształt systemu prawnego. Jej strażnikiem jest Trybunał Konstytucyjny. Jestem pod wrażeniem determinacji i odpowiedzialności sędziów Trybunału, którzy zderzeniu z brutalną siłą władzy próbują z poszanowaniem prawa bronić resztek godności tej instytucji. W moim przekonaniu władza się nie cofnie, to nie w stylu Prezesa. Spór będzie kontynuowany. Angażowane będą nowe struktury państwa (prokuratura) i środowiska. W tle już widać symbolikę Kościoła rzymskokatolickiego, niestety, przy milczącej zgodzie hierarchów. Jak na razie Pan Prezes rozgrywa to jak wzorcową partię szachów. Wysunął króla i królową (Duda-Szydło), by ograniczyć i szachować przeciwnika, a następnie wysłał w bój laufry i gońce (Ziobro-Kempa), by osiągnąć przewagę. Wieże (Kamiński ze służbami) trzymane są w odwodzie. Pionki, o których zapewne wkrótce usłyszymy (dyrektorzy biur np. legislacji), a nawet laufry i gońce spisani są na straty. Zapewne bez żalu ze strony rozgrywającego, który jest mistrzem wyjmowania kasztanów z ognia cudzymi rękami. Najważniejszy jest CEL. Jaki on jest? W niedzielę padły z ust Prezesa znamienne słowa. Wygraliśmy wybory, chcemy zmieniać prawo. Trybunał Konstytucyjny uniemożliwiałby te zmiany. Więc albo Pan Prezes świadomie zapowiada dalsze łamanie Konstytucji, albo ma wizje. Nie wiem, skąd u polityka tej klasy takie słowa, może coś bierze. Ciekawe co? Chciałbym mieć tak samo. Stawiam więc na łamanie Konstytucji. Cuius regio eius religio.