Specyfika odpadów medycznych

Wśród odpadów niebezpiecznych, których wytwarzamy rocznie na naszej pięknej planecie od 400 do 500 mln ton, specyficzne miejsce zajmują odpady medyczne.

Odpadów medycznych i weterynaryjnych nie można przechowywać na składowiskach, maksymalny czas przechowywania w miejscu wytworzenia, do momentu unieszkodliwienia, to dwie doby. Warunki przechowywania są bardzo restrykcyjne: powinny to być hermetyczne, plastikowe pojemniki lub hermetyczne i trwałe torby, często dwuwarstwowe i w określonych kolorach, przypisanych do danej sekcji odpadów. Również ich transport powinien się odbywać w bardzo rygorystycznie przestrzeganych warunkach bezpieczeństwa.

Odpady medyczne i weterynaryjne pochodzą ze szpitali, przychodni, stacji dializ, firm farmaceutycznych, domów opieki, klinik i przychodni weterynaryjnych. Problem z tego typu odpadami polega m.in. na tym, że są one bardzo zróżnicowane, co wydatnie utrudnia ich selekcję. Są wśród nich odpady zakaźne, zawierające żywe mikroorganizmy i ich toksyny, są odpady zawierające trujące substancje chemiczne i odpady stałe - plastikowe strzykawki, pojemniki i rurki po kroplówkach, narzędzia, bądź ich fragmenty, często ostre lub o ostrych krawędziach.

Odpady medyczne nie mogą być poddawana recyklingowi czy też odzyskowi, objęte są wymogiem termicznej obróbki, która dość często - przynajmniej w polskich warunkach - odbywa się w miejscu nie oddalonym zbytnio od miejsca ich powstania. Wedle stanu na 2007 rok, na 47 zakładów termicznej obróbki, w których są m.in. spalane odpady medyczne i weterynaryjne, 33 znajdują się przy szpitalach, zakładach opieki zdrowotnej, bądź przy firmach farmaceutycznych.

Obróbka termiczna odpadów medycznych, by była efektywna i bezpieczna dla środowiska, powinna odbywać się w piecach obrotowych. Wyposażone w obracający się bęben, utrzymują odpady w ciągłym ruchu, co zapewnia dobry dostęp powietrza i szybkie spalanie substancji wysokokalorycznych. Ruch obrotowy umożliwia najpierw pełne odgazowanie odpadów, potem zaś ich zgazowanie. Piec jest wyposażony w termoreaktor, czyli w komorę dopalania, w system odzysku energii lub wieżę chłodniczą (w zależności od zastosowanej technologii) z wewnętrzną izolacją przed HCl (chlorowodorem) i SO² (dwutlenkiem siarki). Piec musi być również wyposażony w system oczyszczania dioksyn i furanów, w filtr przeciwpyłowy, który służy również do oczyszczania oparów, a także system monitorujący poziomy NO (tlenku azotu), NO² (dwutlenku azotu) i CO (tlenku węgla).

Podstawowe zalety pieca obrotowego w kontekście termicznej obróbki odpadów medycznych to: zapewnienie dobrego wymieszania odpadów, wysoka temperatura operacyjna od 800 do 1400^oC, odporność instalacji na wysokie temperatury spalania, możliwość spalania w piecu dużych ilości zarówno ciał stałych, jak płynów i gazów, a także ich mieszanin, co w przypadku trudno poddających się selekcji odpadów medycznych jest czynnikiem kluczowym. I wreszcie - last but not least - w piecu obrotowym można spalać przedmioty o sporych gabarytach, choćby beczki wypełnione materiałem zakaźnym bądź toksycznym.

(egu)